Samenvatting

Het verhaal begint wanneer ons hoofdpersonage al in de 60 is. Hij is oud en eenzaam. Hij is zeer onrustig en probeert zichzelf te kalmeren door bomen te tellen in het bos waar zijn huis zich bevindt. In het boek blikt hij terug op momenten waar hij fouten maakt. Vooral fouten en misverstanden in zijn vader-zoonrelatie. Hij trouwt met Mirjam. Maar al snel beseft hij dat deze voor hem 'datumloze dagen' geen betekenis meer voor hem hebben. Wanneer ze op reis gaan naar Venetië, lijkt dit een lichtpuntje in hun relatie. 


Maar aan dit geluk komt snel een einde wanneer Mirjam vertelt dat ze in verwachting is van een jongetje dat ze de naam Nathan wil geven. Hij is woedend. Hij begrijpt niet hoe ze zo iets kon doen? Hij wil geen kind. Hij wil Mirjam niet meer aanraken. Na een moeilijke bevalling neemt hij de pasgeborene in zijn armen. Ondanks dat de relatie tussen Mirjam en de hoofdpersoon niet betert, besteedt hij heel wat tijd aan de actieve kleuter Nathan. Maar wanneer Mirjam er genoeg van heeft dat hij meer vreemd gaat dan dat hij thuis is, vertrekt hij. 


Hij laat zijn zoon die nog maar een kleuter is achter bij zijn moeder. De keren dat hij Nathan nog tegen het lijf loopt zijn op één hand te tellen.


New York

Het hoofdpersonage is een veertiger die alleen in een flat in New York woont. Wanneer hij in het park de bloedmooie Janis als een zilver standbeeld ziet staan is hij opslag verliefd. Naast de mooie Janis zit een jonge man die speelt op zijn gitaar. 


Hij had geen idee dat hij zonet zijn zoon passeerde. Maar wanneer Janis en de jongen met zijn gitaar 's avonds voor de deur staan ziet hij onmiddellijk dat het zijn zoon Nathan is. Nathan is straatmuzikant en leidt een zeer sober leven. Die avond praten ze over hun levens. De volgende ochtend zijn Janis en Nathan al weer verdwenen.


Wenen

Hij is al ouder dan 50 en woont nu in Parijs samen met Sylvie. Voor een congres trekt hij een tijdje naar Wenen. Het is mij ondertussen wel duidelijk dat ons hoofdpersonage zeer gevoelig is voor knappe vrouwen. Hij besteedt weliswaar meer aandacht aan de Poolse Gabriëlla dan aan het Congres. Hij is zo gefocust op de Poolse schone dat hij zelfs zijn eigen zoon niet heeft herkend die aan dezelfde tafel plaats neemt. 


Later wanneer de man opstaat en hem een envelop overhandigt beseft hij pas dat deze man zijn zoon Nathan is. Hij belt later die dag Nathan op om af te spreken. Ook al had Nathan hier niet veel zin in, ze spreken toch af om even bij te babbelen. Nathan heeft ondertussen een vrouw Madeleine en een dochtertje Amber. Hij is nog steeds muzikant. Hij maakt nu deel uit van de groep de Boccherini’s.

Wanneer het hoofdpersonage terug aankomt in Parijs is zijn vrouw er -zoals hij wel had verwacht- vandoor met een andere man.


Aan het sterfbed

Wanneer het hoofdpersonage zich weer eens probeert te kalmeren door bomen te tellen, krijgt hij opeens een telefoontje. Het is zijn vroegere vrouw Mirjam. Ze is overstuur en vertelt al snikkend dat Nathan in het ziekenhuis ligt met een zeldzame bloedziekte. Nathan vroeg sinds lange tijd naar zijn vader. Hij had behoefte aan de vaderfiguur die hij zijn hele leven lang had moeten missen.

Samen met Mirjam bezoekt hij zijn zoon in het ziekenhuis.Hij ziet Nathan iedere dag meer en meer aftakelen. Dokters hebben hem al lang opgegeven en gebruiken hem enkel nog als experiment.

Het hoofdpersonage kan zijn zoon niet langer zien leiden. Op een avond wanneer al het bezoek al lang vertrokken is komt hij Nathan's kamer binnen. Hij neemt de volgens hem juiste beslissing en neemt eindelijk zijn verantwoordelijkheid als vader op. Hij trekt alle kabels verbonden met Nathan uit en duwt een kussen over het gezicht van zijn arme zoontje. Nathan is verlost uit zijn leiden en kreeg in de laatste dagen van zijn leven dan toch nog zoiets dat moest doorgaan voor een vaderfiguur.